അത്ര കൃത്യമല്ല എന്റെ ഈ ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്നിരുന്നാലും എഴുതാതിരിക്കുവാന്‍ വയ്യ.. ഞങ്ങള്‍ 4 പേരും നാലാം ക്ലാസ്സില്‍ എത്തിയതോടെ, പതിയെ പലവിധ പരിപാടികളുമായി രംഗത്തെക്കിറങ്ങി. അതില്‍ ആദ്യത്തെ പടിയായിരുന്നു, അള്‍ത്താര ബാലസംഘം. ഞാനും ജിമ്മിയും കൂടിയാണ് ആദ്യം തട്ടേ കേറിയത്‌. പിന്നെ ജോസഫും ഷാജിയും എത്തി. നല്ലൊരു അനുഭവം ആയിരുന്നു അത്. ഞങ്ങള്‍ അള്‍ത്താര ബാലന്മാരായി ശരിക്കു തിളങ്ങി, പിന്നെ പതിയെ തിരുബാല സഖ്യംആയി.. പള്ളിയിലെ പാട്ടായി.. അങ്ങനെ പലതിലോട്ടും ഞങ്ങള്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.. കുര്‍ബാനയ്ക്ക് കൂടാന്‍ ഒത്തിരി നല്ല ഉടുപ്പുകളൊന്നും അന്ന് സന്ക്കീര്‍ത്തില്‍ ഇല്ലായിരുന്നു, തന്നെയുമല്ല, കുര്‍ബാനയ്ക്ക് കൂടാന്‍ നല്ല ഇടിയും ആയിരുന്നു. ജിമ്മി ഉറക്കകാരനയതിനാല്‍, അവന്‍ അത്ര പതിവായി ഇതിനൊന്നും വരില്ലായിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാനും ജോസഫും എന്നും തന്നെ കുര്‍ബന്ക്ക് കൂടാന്‍ എത്തുമായിരുന്നു. ഒത്തിരി തിരക്കുള്ള ദിവസം, ഞങ്ങള്‍ ആ കൂടുന്ന ഉടുപ്പ് എവിടെയെങ്കിലും ഒളിപ്പിച്ചു വക്കും ആയിരുന്നു. അതൊക്കെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇപ്പോളും ശരിക്കും ചിരിക്കാറുണ്ട് ഞങ്ങള്‍. അന്ന് ഞങ്ങള്‍ വളരെ ആക്റ്റീവ് ആയി അള്‍ത്താര ബാലാസഘ്യം നടത്തികൊണ്ടിരിക്കുമ്പോള്‍, ഞങ്ങളുടെ വികാരി അച്ചന് സ്ഥലം മാറ്റം ആയി. sent-off നു ഞങ്ങളുടെ വക ഒരു സമ്മാനം കൊടുക്കാനായിട്ടു ഞങ്ങള്‍ തീരുമാനിച്ചു , പൈസ പിരിക്കലും തുടങ്ങി. രസീത് ആയി, ഞങ്ങള്‍ തന്നെ കുറെ വെള്ള പേപ്പര്‍ എടുത്തു നല്ല പോലെ അടുക്ക് വച്ചിട്ട്, തയ്യല്‍ മെഷിനില്‍ ഇട്ടു കീറാന്‍ സൌകര്യത്തിനു ഹോള്‍ ഒക്കെ ഇട്ടു, നാട് മുഴുവനും പിരിക്കാന്‍ ഇറങ്ങി, അച്ചന്റെ അനുവാദം ഇല്ലാതെ.. പിരിവു പകുതി ആയപ്പോള്‍ അച്ചന് കാര്യം അറിഞ്ഞു, ഞങ്ങളെ വിളിപ്പിച്ച്ചിട്ടു പറഞ്ഞു, പിരിച്ച കാശൊക്കെ തിരികെ കൊണ്ടേ കൊടുത്തിട്ട് വരാന്‍, ആകെ നാണക്കേടായി എങ്കിലും, ഇപ്പോള്‍ അഭിമാനം തോന്നാറുണ്ട്, വളരെ ചെറു പ്രായത്തില്‍ തന്നെ, ഞങ്ങള്‍ നന്ദി പ്രകടിപ്പിക്കാന്‍ പഠിച്ചിരുന്നു എന്നോര്‍ക്കുമ്പോള്‍.മാത്രവുമല്ല, അന്നേ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും തന്നെ, കാര്യങ്ങള്‍ നടത്താന്‍ ബഹു മിടുക്കന്മാര്‍ ആയിരുന്നു.
ആയിടക്കാണ്‌, ഞങ്ങളുടെ ഇടവകയിലേക്ക് നല്ല ഒരു കൊച്ചച്ചന്‍ കടന്നു വരുന്നതു ദേവച്ചന്‍ ഞങ്ങളുടെ ഇടവകയെത്തന്നെ മാറ്റി മറിച്ച ഒരച്ചനയിരുന്നു, ദേവച്ചന്‍ . അദ്ദേഹം വന്നതിനു ശേഷം ഒത്തിരി മാറ്റങ്ങള്‍ പള്ളിപ്പുരത്തിന് ഉണ്ടായി. നല്ല ഒരു ഗായക സംഘം ഉണ്ടാക്കി, അതില്‍ ഞാനും, ജിമ്മി യും, ജോസഫും ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. നല്ലൊരു അള്‍ത്താര സഘ്യം ഉണ്ടാക്കി, അതില്‍ ഞാനും , ജിമ്മി യും, ജോസഫും, ഷാജിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഈ സംഘത്തില്‍ നിന്നാണ്, ഞങ്ങളില്‍ അഞ്ചാമന്‍ എത്തുന്നത്‌..മനോജ്.. ഒരു ക്രിസ്മസ്നായിരുന്നു, പുതിയ അള്‍ത്താര സഘ്യത്തിന്റെ തുടക്കം, ഞങ്ങള്‍ ഏകദേശം 20 പേരോളം പേരുണ്ടായിരുന്നു അന്ന്. എല്ലാവരും നല്ല വെള്ള മുണ്ടും ഷര്‍ട്ടും അണിഞ്ഞു അള്‍ത്താരയുടെ രണ്ടു വശത്തും അണിനിരന്നപ്പോള്‍ നല്ല രസമായിരുന്നു കാണാനും കേള്‍ക്കാനും. ഈ 20 പേരില്‍ കുറെയെണ്ണം പാഴുകളും ആയിരുന്നു. പക്ഷെ നല്ല രസമായിരുന്നു അന്നത്തെ പള്ളിയിലെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ.. കുര്‍ബാനയ്ക്ക് കൂടാനും, പാട്ടുകള്‍ പാടാനും, ഒരു പറ്റം കുട്ടികള്‍, അതില്‍ എല്ലയിടത്തും, ഹീറോകള് ആയി ഞങ്ങളും...
(നാളെ...ജോസഫിന്‍റെ കുളി.....)
1 comment:
aliya engane orthirickunnu nee ithokke???
Post a Comment